Engineering en levering van staalvezelbeton voor bijzondere fietsenstalling in het water

Fietsenstalling IJboulevard aan de achterkant van station Amsterdam Centraal is een wel heel bijzonder project door de bouw in het water. Die ligging zorgt natuurlijk voor de nodige uitdagingen bij de realisatie van de prefab betonconstructie, ook met betrekking tot de hoeveelheid benodigde wapening in de wanden om deze waterdicht te krijgen. Van Hattum en Blankevoort, verantwoordelijk voor de uitvoering van het project, schakelde Bekaert NV in voor de engineering en levering van het staalvezelbeton.

Voor de bouw van fietsenstalling IJboulevard werd een speciale toepassing van de bestaande zinktunneltechniek gebruikt. Dit was meteen ook de eerste keer dat deze techniek voor een fietsenstalling toegepast werd. Gewoonlijk worden elementen, zoals die hier gebruikt werden, naar de waterbodem afgezonken om daar een tunnel te vormen. Hier werden ze echter op palen geplaatst, zodat de bovenste helft van de tunneldelen boven water bleef staan en de boulevard vormt. 

“We werden door Van Hattum en Blankevoort bij dit project betrokken om mee te denken over een mogelijke oplossing met hybride wapening, in de vorm van Dramix staalvezels en een gereduceerde hoeveelheid traditionele wapening”, vertelt Bart Wight, sales representative in Nederland voor Dramix. “De wanden van de prefab betonconstructie vormen zelf de enige barrière tegen het binnensijpelen van water in de tunnel. Daardoor lag de benodigde hoeveelheid traditionele langswapening voor het beheersen van een scheurwijdte tot 0,10 à 0,15 mm een stuk hoger dan wat vereist is om een constructieve stabiliteit te garanderen. Met onze Dramix-staalvezels konden we hier een oplossing bieden.”

Tijdens de transportfase, het drijven, hangen de elementen van de tunnel als het ware in het water. Daardoor ontstaan de grootste trekkrachten aan de bovenkant van de wanden, terwijl er in de onderste plaat drukkracht is. Om scheuren te beheersen, was dus meer traditionele langswapening bovenaan dan onderaan nodig. Aan de onderkant waren twee lagen wapening met een diameter van 25 mm aan elke zijde voldoende, maar in het bovenste gedeelte moesten elke 110 mm vier lagen wapening met een diameter van 32 mm – twee aan elke zijde van de wand – aangebracht worden. Dat zou voor een pak werk zorgen.

“Het effect van onze staalvezels op de scheurwijdte is relatief eenvoudig te verklaren. De nascheur-treksterkte van het beton, die zonder staalvezels 0 bedraagt, verhoogt tot een bepaalde waarde afhankelijk van het type staalvezel en de dosering. Zo ligt de kracht, die door de traditionele wapening opgenomen moet worden, een pak lager, waardoor de gewenste staalspanning en beoogde scheurwijdte met minder traditionele wapening gerealiseerd kan worden”, licht area sales manager Ben Vanheuverzwijn toe. “Door de toevoeging van 25 kg/m³ 5D 65/60GG Dramix staalvezels in dit project konden we de benodigde langswapening, afhankelijk van de positie in de wand, drastisch beperken: bovenaan van 375 kg/m³ naar 190 kg/m³, in het midden van 190 kg/m³ naar 125 kg/m³ en onderaan van 126 kg/m³ naar 25 kg/m³. Zo werd 20% op de kosten van de langswapening én 30% op CO2 bespaard. En dan spreken we nog niet van de aanzienlijke besparing op het vlechtwerk van de wapening.”